Við enda línunnar
Á línunni stendur og syngur.
Leikur við hvern sinn fingur.
Betur hún kann þó að kvarta,
bölva og kveina af öllu hjarta.
Fátt á fínni línunni er
hún finnur allt sem miður fer.
Þó fyndin sé og skemmtileg,
þá er hún helst til skammarleg.
Kveinandi og kvartandi,
hún kveður okkur öskrandi.
Á endanum gengur fram af mér,
gengur alveg fram af sjálfri sér.