Í Erlubæ
við áðum,
nætur þrjár
og báðum
um sól og sumaryl.
Bæn okkar
var einföld,
auðsótt reyndar
og margföld,
í blíðu dvöldum hér.
Blessuð sólin
kíkti líka,
vakti okkur
gleði slíka,
á hverju barni sér.
Hitinn mér
að skapi,
hvorki snjór
né krapi.
Fuglasöngur vær.
Eftir situr
falleg minning,
líkt með stóran
Lottó vinning.
Stjörnustundin skær.
Hlökkum nú
til endurfunda,
að njóta, borða,
gleðjast, blunda,
um sumarnæturbil.
Erlubær er nefndur eftir langömmu minni, skáldkonunni Erlu, Guðfinnu Þorsteinsdóttur.