Ég spurði eitt sinn vin minn hversu langt væri síðan hann hefði brotið umferðalögin. Hann hugsaði sig um í dágóða stund og segir svo, "það er allavegana orðin tvö ár síðan ég var tekinn."
Ég átti einmitt von á þessu svari, þó það hafi alls ekki verið svarið við spurningunni.
![Við þurfum hjálp þegar við lendum í tjóni en ekki er alltaf jafn augljóst hvenær gott er að biðja um hana.](https://static.wixstatic.com/media/b57e4e_f2ca6c80af934382943c9c6824f9373a~mv2.jpg/v1/fill/w_147,h_83,al_c,q_80,usm_0.66_1.00_0.01,blur_2,enc_auto/b57e4e_f2ca6c80af934382943c9c6824f9373a~mv2.jpg)
Okkur finnst við sjaldnast vera að brjóta lögin fyrr en við erum tekin við verknaðinn. Og þá eru fyrstu viðbrögð gjarnan að bölva óheppninni eða löggunni sem augljóslega lá í leyni og gerir ekkert annað en að trufla góða og gegna borgara þegar þeir ættu klárlega að vera að nota tímann í að elta alvöru glæpamenn.
Kannast einhver við þetta?
Líklegt er að þú gerir það og vonandi sérðu það líka í eigin ranni. Gerum betur. Vöndum okkur að gera alltaf það sem er gott, satt og rétt. Það er einfaldlega best fyrir alla.