Öll viljum við vel. Það velur sér enginn að vera með fordóma en við föllum gjarnan í þá gryfju að dæma án þess að kynna okkur málin með fullnægjandi hætti. Oft af ótta við að niðurstaðan verði önnur en við höfum fyrirfram gefið okkur.
Óttinn leiðir okkur gjarnan á villigötur, því hann er í flestum tilfellum ástæðulaus. Hann er eðlilegur og mannlegur en við eigum að vita betur og gera þá kröfu á okkur sjálf að horfast í augu við ótta okkar til að til að komast að hinu rétta. Hið rétta er, að í lang flestum tilfellum er ekkert að óttast.
Dæmum ekki. Óttumst ekki.