Við enda línunnar

Á línunni stendur og syngur.

Leikur við hvern sinn fingur.

Betur hún kann þó að kvarta,

bölva og kveina af öllu hjarta.

Fátt á fínni línunni er

hún finnur allt sem miður fer.

Þó fyndin sé og skemmtileg,

þá er hún helst til skammarleg.

Kveinandi og kvartandi,

hún kveður okkur öskrandi.

Á endanum gengur fram af mér,

gengur alveg fram af sjálfri sér.